سلام دوستان
من هم مثل شما بودم
من تقریبا از سوم دبستان تصمیم داشتم مهندس کامپیوتر بشم و دلیلش هم این بود که از بچگی خیلی سرم تو کامپیوتر بود و همون موقع یه کاربر خیلی خوب بودم در حالی که خیلی از دوستان و آشنایان و فامیل که حتی از من بزرگتر بودن اندازه‌ی من بلد نبودن و من فکر کردم مال این کارم. خوب هم داشتم جلو میرفتم ولی یه سری اشتباهات کردم و وقت و زندگیم تلف شد وگرنه میتونستم الان خیلی جلوتر باشم. حالا میخوام برای شما بنویسم که اشتباهات من رو تکرار نکنید. بعضی از چیزایی که می‌نویسم هم مشکلاتیه که توی دوستای خودم توی دانشگاه دیدم.
به برنامه‌نویسی و توسعه‌ی نرم‌افزار علاقه دارین؟؟ تا دیر نشده حتما حتما طراحی وب رو یاد بگیرین (یعنی HTML و CSS)
بله اینا اصلا برنامه‌نویسی به حساب نمیان! ولی کدنویسی که هستن! و خوبیش هم اینه که شما سریع ماحصل کارتون رو میبینین و خلاصه خیلی حال میده! حس نیاز به خلاقیت و تولید آدم رو ارضا می‌کنه.
به اندازه‌ی کافی که جلو رفتین دیگه وقتشه که برنامه‌نویسی رو شروع کنین!
خب در مورد برنامه‌نویسی ممکنه خیلی گیج بشین. خودش نه ها! این که چه زبانی رو برای شروع برنامه‌نویسی استفاده کنین حتما اذیتتون خواهد کرد. خب این جا چند تا موضوع مطرح میشه که باید بهتون توضیح بدم!
ولی قبش میخوام یه نکته‌ای رو روش تاکید کنم:
موفقیت و پیشرفت روزافزون و هماهنگ با تکنولوژی روز در فناوری اطلاعات امکانپذیر نیست مگر با عادت داشتن به خودآموزی (یعنی همه‌اش دنبال کلاس بیرون و معلم و اینا نباشین!) و قوی بودن زبان انگلیسی (متن فارسی و آموزش فارسی رو یواش یواش باید بذارین کنار! دلیلش رو هم در پست‌های آینده کامل توضیح میدم)
به ادامه‌ی مطلب بروید...
